Dinsdag 8 september 2009 varen we uit onze krappe ligplaats in Cassis zonder brokken weg en maken we ons op voor de laatste mijlen van onze reis. Na zo´n 35 mijl komen we weer aan in de haven van waaruit we vijf maanden geleden vertrokken zijn, namelijk Port Napoleon bij het plaatsje Port Saint Louis. Er heerst een rustige sfeer in de haven en het voelt vertrouwd aan.
We blikken samen terug. De afgelopen vijf maanden hebben we naar schatting 3000 mijl afgelegd. Hiervan is ongeveer 2/3 op de motor afgelegd (met name op de terugweg). Voor het echte zeilen moet je dus niet op de Middellandse zee gaan varen! We hebben in het algemeen te weinig wind gehad, minder dan 3 Beaufort, of er stond heel veel wind. We hebben het vooral in juli en augustus erg heet gehad in Griekenland. Een bezoek in juni of september lijkt ons beter te doen. Erik vond Sicilië een hoogtepunt van de reis. Frederiek draagt met name Corsica, Corfu en Elba een warm hart toe. We zijn in het diepe gesprongen door met een voor ons nieuwe boot te gaan varen. Dit heeft in het begin de nodige stress gegeven, maar we zijn er trots op dat we zonder schade weer zijn teruggekomen. Een boegschroef hebben we soms gemist, omdat de boot wat moeizaam manoeuvreert. De boot, een Bavaria Ocean 38, is ons verder goed bevallen. Het comfort, de motor en zeileigenschappen zijn helemaal top. De boot kan tegen een stootje en is zeer zeewaardig gebleken.
Frederiek heeft zich bewezen dat ze zeebenen heeft. Verder vond ze het leuk om in de kombuis te kokkerellen en de reisbestemmingen uit de stippelen. Ze heeft met name genoten van alle geneugten die het zeilen met zich meebrengt zoals de leuke havens en plaatsjes, het gezellig samenzijn met Erik, de logees aan boord, het ontmoeten van andere mensen, de frisse lucht, de natuur, de vrijheid etc. Verder is ze er achter gekomen dat ze niet een supergetalenteerde zeilster is. Het aanmeren en ‘zeiltechnische handelingen’ liggen haar niet en bezorgen haar soms enige stress.
Erik is heel blij dat hij zijn doel heeft bereikt, namelijk het bereiken van Griekenland. Hij heeft net als Fre genoten van de verschillende landen en bijzondere ontmoetingen met andere mensen. Hij is er achter gekomen dat hij het varen van lange afstanden minder leuk vindt. Dat vindt hij al snel saai. Verder had hij graag wat meer willen zeilen in plaats van motoren.
We realiseren ons dat dit een ‘once in a time’ ervaring is en zijn heel blij dat we dit hebben kunnen doen. Sommigen waren bang dat we elkaars hersens in zouden slaan, maar wees gerust dat is niet gebeurd, in tegendeel! (NB de enkele woorden die vielen hadden met het ‘zeiltechnische’ te maken).
Dit is het laatste epistel dat we schrijven op ons weblog. Hierbij willen wij iedereen bedanken die met ons heeft ‘meegezeild’ en meegeleefd! In 2010 komt de boot weer naar Nederland en dan zijn jullie van harte welkom om eens mee te varen. Voor nu hebben wij nog wat tijd nodig om de boot winterklaar te maken en op de wal te zetten in de haven van Port Napoleon. In de loop van september zijn wij weer terug in Nederland.
Tot ziens, au revoir, arrivederci, good bye, auf wiedersehen, yassas!
