Op maandag 31 augustus 2009 nemen we aan het begin van de middag met enige spijt in ons hart afscheid van Elba. We hebben genoten van het relaxen in het dorpje Morcone aan de Golfo Stella. De geur van cederhout bij aflandige wind zal ons bijblijven. Elba vinden we zeker de moeite waard om nog eens terug te komen en dan uitgebreider te gaan bekijken. We hebben besloten dat we Italië laten voor wat het is en via de noordoostkust van Corsica, koers te zetten richting Frankrijk. ’s Middags vertrekken we dan ook naar Bastia op Corsica, een tocht van zo’n 40 mijl. Om 19.30 uur komen we aan in Port Toga. Bastia kent drie verschillende havens: een oude haven, een commerciële haven en Port Toga voor zowel vaste als passanten boten. Als we door een hele smalle haveningang de haven binnenvaren, gebaart de havenmeester dat we kunnen aanmeren op gelukkig een makkelijke aanmeerplek met mooringlijntje. Het gaat er relaxt toe en we zijn blij dat we eindelijk weer eens rustig liggen! ’s Avonds eten we op het haventerrein bij een leuk tentje en maken daarna een stadswandeling. Bastia is leuker dan we hadden verwacht en het valt ons op dat het onnoemelijk veel terrasjes heeft. De volgende ochtend zijn we druk in de weer met wat klusjes binnen en buiten de boot. Daarna doen we boodschappen bij de Géant die op loopafstand van de haven is; wat een keus in zo’n grote supermarkt, dat zijn we niet meer gewend. Eenmaal terug moeten we wederom een besluit nemen: varen we twee uur noordwaarts naar het plaatsje Maginaccio of blijven we nog een nachtje liggen? We maken het ons makkelijk en blijven nog een nachtje. Aan het eind van de middag gaan we nogmaals de stad in en koopt Erik eindelijk de nieuwe zonnebril waar hij al zo lang op zoek naar is. Hij begint steeds meer op een Italiaan te lijken!
In verband met de windvoorspelling willen we de oversteek naar Frankrijk van zo’n 120 mijl op woensdag 2 september 2009 maken. We vertrekken dan ook vroeg uit Bastia (om 6.00 uur) en varen richting de baai bij Villefranche die we goed kennen en waar we in het donker makkelijk kunnen ankeren. De overtocht verloopt voorspoedig, maar helaas wel helemaal op de motor omdat er geen wind is. Om 00.30 uur gaan we voor anker, ditmaal aan de andere kant van de baai, namelijk dichter bij het stadje Villefranche. We slapen de eerste uren goed totdat de wind draait en de golven die de baai binnenrollen daardoor dwars op de boot gaan kletsen. Niet lekker dus en dat zullen de andere mensen op de boten die daar voor anker lagen waarschijnlijk ook gedacht hebben. Na het ontbijt varen we dan ook direct naar de nabije haven Villefranche sur mer Darse. Het tankstation blijkt dicht te zijn en de haven ligt helemaal vol. Via de telefoon (op de marifoon wordt niet gereageerd), horen we dat er inderdaad geen plek is. We varen daarom door naar de haven Nice, waar we ook goede ervaringen mee hebben. Daar kunnen we wel tanken, maar helaas is de haven van Nice ook vol. Dat zet een dikke streep door onze plannen. We hadden namelijk in de omgeving van Nice de harde wind die voorspeld was, langs ons heen willen laten gaan en wilden een dagje naar Monaco. Dat gaat dus niet door en wat nu? Fre belt naar de haven van Cannes en daar is nog plek. Hemelsbreed ligt Cannes niet zo ver van Nice af (zo’n 13 mijl), maar het is inmiddels gaan waaien en we hebben de wind pal tegen. We gaan vol goede moed op pad, maar de wind lijkt steeds meer toe te nemen, tot 7 Beaufort. Hele bakken zeewater komen over de boeg en de buiskap heen. Erik krijgt tweemaal de volle lading en Fre de halve lading water over zich heen. We durven het niet aan om in Cannes bij deze wind aan te meren. We wijken noodgedwongen uit naar de Lérins eilanden die voor de kust van Cannes liggen. In de luwte voor het eiland Saint Margueritte proberen we in de vliegende wind te ankeren, wat pas bij de derde ankerpoging lukt. Fre moet even slikken dat we nu wéér niet rustig liggen, maar ja, op een zeilboot ben je nu eenmaal overgeleverd aan de elementen. Frederiek belt de haven van Cannes om de reservering te annuleren en hoort dat er morgen ook plek is. Terwijl ik dit schrijf liggen we te gieren achter het anker. Hopelijk gaat de wind snel weer liggen en kunnen we morgen toch de haven van Cannes in. Afwachten maar…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten