We blikken terug op een zeer plezierige midweek in Nice. Zowel de haven als de stad is ons zeer goed bevallen. Donderdag 14 mei 2009 zijn we de flux gaan ophalen in Antibes. De busrit ernaar toe was memorabel. Voor maar liefst het bedrag van € 1,- konden we ernaar toe. Het was dan ook niet verwonderlijk dat de bus propvol zat. Aangezien wij bij het busstation in Nice (gare routière) waren ingestapt, hadden wij een zitplaats, maar veel mensen moesten staan. De buschauffeur was in een slecht humeur, wat met name bleek toen een vrouw bij het vliegveld van Nice eruit wilde, maar hij de deuren niet open deed. Het gejammer van de vrouw dat zij haar vliegtuig ging missen, klinkt nog na in onze oren (waarschijnlijk had de vrouw een verkeerde bus genomen, omdat deze bus alleen stopte bij de aankomsthal). Eenmaal in Antibes (na ca. 1,5 uur) moesten we ons haasten om voor 12.00 uur bij Ydra Marine te zijn. De Fransen sluiten namen hun deuren tussen de middag voor minstens twee uur. Gelukkig kwamen we op tijd en had Christophe de flux al klaarliggen. Na een kop koffie en wat inkopen op een markt, liepen we naar het treinstation voor een wat meer comfortabele terugrit. Inderdaad verliep de terugreis een stuk voorspoediger (ca. een half uur) en bleek de prijs evengoed zeer goed te doen (€ 3,90 per persoon).
De beleving van een land over de weg is heel anders dan vanaf het water. Vanaf de weg zie je meer het ware leven van de mensen en de minder mooie buurten. Vanaf het water leer je de (variatie in de) kustlijn van een land kennen en valt met name de natuur je op. De haven waar je met de boot ligt is meestal ook het hart van een dorpje of stadje en daarmee vaak een prettige plek om te vertoeven. Beide manieren van een land verkennen, heeft iets, maar wij vinden het verkennen van een land per boot wel heel relaxt.
Vrijdag 15 mei 2009 is nog een lekkere klusdag. Erik installeert de flux en vervangt de schakelaar van de douchepomp. Na/tijdens het douchen moesten we voorheen een knop ingedrukt houden om het water weg te kunnen laten lopen. Nu kunnen we met één trek aan de knop het water automatisch weg laten lopen, heerlijk! Het project van de teakreparatie in de kuip mislukt helaas gedeeltelijk. Erik heeft de onderkant wel kunnen egaliseren, maar het vastkitten is een vak apart. Erik heeft echter een alternatief plan, waardoor we toch gewoon op het teak in de kuip kunnen zitten. Frederiek doet wat huishoudelijke zaken en komt toe aan lekker lezen.
Het voordeel van het wat langer liggen in een haven is dat je makkelijker mensen leert kennen, dan wanneer je in een baai ligt. Zo hebben we in Nice onze buurman Franck leren kennen, een 80-jarige krasse man, waarmee we Engels praten. Hij is uiterst behulpzaam en komt met allerhande adviezen, variërend van bootadviezen tot waar je een goed restaurant kan vinden. Hij heeft ooit in het bankwezen gezeten en heeft filosofie, psychologie etc. gestudeerd (herkenning!). Op een dag komt hij met twee Pinguin pocketboekjes voor Frederiek aangezet van o.a. Evelyn Waugh. Het toeval wil dat Frederiek net in het boek ‘De zuilen van Hercules’ van Paul Theroux bezig is, die Evelyn Waugh aanhaalt als schrijver die over het Middellandse zeegebied geschreven heeft. Wat aardig en wat een verrassing! Franck heeft zijn huis verkocht en zal in juni met zijn 20 jaar jongere vrouw (die dan met pensioen gaat), een wereldreis voor onbepaalde tijd gaan maken (eigenlijk wil hij tot zijn dood blijven varen). Wij hebben hiervoor grote bewondering en hopen dat hij inderdaad de fysieke kracht heeft om op die manier de laatste jaren van zijn leven door te brengen.
Zaterdag 16 mei 2009 vertrekken we uit de haven van Nice, uitgezwaaid door Franck. Degene die vast ligt op de plaats waar wij nu liggen, komt terug en we willen het fluxkompas kalibreren. Dit kan alleen als we in rustig vaarwater rondjes kunnen draaien. We denken dat de nabij gelegen en ons inmiddels bekende baai van Villefranche daarvoor heel geschikt is. Dat valt een beetje tegen omdat er een heel groot Noors passagierschip voor anker ligt, die met sloepjesvoordurend heen en weer vaart, om mensen naar de wal te brengen. Evengoed lukt het om een deviatie (invloed van de boot op het magnetisch kompas) van ongeveer 7 graden te corrigeren.
We waren aanvankelijk van plan om nog een nachtje in de baai van Villefranche te blijven liggen en dan de oversteek naar Corsica te maken, maar Erik krijgt het lumineuze idee om maar direct weg te gaan. Waarom niet, het weer zal namelijk nog dagen min of meer hetzelfde blijven (stabiel, zonnig, weinig wind). Zo gezegd, zo gedaan, varen we om 12.00 uur de baai uit: op naar Corsica! De overtocht naar Calvi aan de noordoostkust van Corsica verloopt rustig en voorspoedig. Er zijn nauwelijks andere schepen op het water te bekennen. Wel zien we op ruime afstand van ons de veerpont van Nice naar Corsica en Sardinië voorbijgaan. Verder zien we onderweg heel veel
doorzichtige, kleine kwalletjes op het water drijven met een soort ‘zeiltje’. Om ca. 15.00 uur zien we eerst een wit en daarna een zwart vinachtig beest/vis. We kunnen helaas niet goed zien of het nou een dolfijn, walvis of haai was, maar spannend was het wel! Ondanks dat er weinig wind is proberen we de eerste vijf uur te zeilen en halen daarmee toch nog een snelheid van 4 knopen. Om 17.00 uur verdwijnt de wind helemaal en moeten we helaas de motor aanzetten. We hebben dan nog 67 van de ca. 95 mijl te
gaan en kunnen omdat het helder weer is de Franse kust nog steeds zien. Om 20.45 uur zien we de zon onder gaan en zijn dan ongeveer op de helft van de oversteek. Vanaf een uur of 22.00 uur gaan we elkaar afwisselen, zodat we wat kunnen slapen. Het is voor het eerst dat we een nacht doorzeilen, maar het beurtelings wachtlopen gaat heel goed. Vanaf 4.00 uur ’s ochtends zitten we samen weer in de kuip omdat het nu niet ver meer is naar Calvi. Bij aankomst daar is het even goed kijken: hoe zit het met de haven, zien we andere boten voor anker in de baai liggen? Ja, die
zien we, dus het makkelijkste is dat wij ook voor anker gaan. Om 5.00 uur zoeken we met een voldaan gevoel onze kooi op, de overtocht is geslaagd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten