Griekenland: speurtocht en weer terug op Meganissi

Na enkele dagen heerlijk bij het rustige eiland Kastos gelegen te hebben, wordt het weer tijd om verder te gaan. We hopen overigens dat de wespen die daar volop aanwezig waren, niet met ons mee zullen reizen. Het plan is om naar het plaatsje Palairos op het vaste land te varen en daar in de haven te gaan liggen. We moeten namelijk dringend de watertanks vullen en indien mogelijk ook de accu’s opladen via walstroom. Omdat het windstil is, varen we in noordelijke richting op de motor. Even later komt er toch nog een licht briesje en kunnen we op zeil verder varen. De tocht langs het noordwesten gelegen eiland Kalamos en het vaste land is prachtig. Wanneer we de haven van Palairos binnenvaren, horen we van mensen aan de kant dat er geen elektriciteit is. We besluiten daarom naar de charterhaven Vounaki Marina te gaan die op korte afstand ten zuiden van Palairos ligt. Fre informeert bij het havenkantoor: we mogen wel een nacht blijven liggen, maar er is geen elektriciteit omdat een kabel het begeven heeft. De haven blijkt ook nog eens prijzig te zijn (31 euro liggeld), dus we taaien weer af, alleen niet voordat we toch nog even water getankt hebben. Erik was daar namelijk al mee bezig, terwijl Fre aan het informeren was, hoe slim van hem! Met twee volle watertanks (ca. 420 liter) vertrekken we weer en kunnen weer alle kanten op. Omdat we willen onderzoeken wat geschikte en leuke plekken zijn om eventueel aan te doen met Wouter en Ingrid, zeilen we in zuidwestelijke richting naar het eiland Meganissi. Eerst varen we naar (klein) Vathi aan de noordkant van het eiland, overigens niet te verwarren met (groot) Vathi op het eiland Ithaka. We constateren dat de informatie uit de pilots inmiddels verouderd is, want de haven blijkt dermate gecommercialiseerd te zijn, dat er niet meer geankerd kan worden. Op naar een baai bij het plaatsje Spartakhori, dat we eerder op de fiets hebben bezocht en dat oostwaarts van Vathi ligt. Ook hier constateren we dat er geen ankermogelijkheden zijn omdat de baai te diep is. Er is wel een aardige aanmeerplaats, maar we denken dat deze betaald is en aangezien we daar nu geen zin in hebben, varen we door naar het eiland Skorpios. Ook daar zijn we eerder geweest, maar dat was aan de noordkust. Nu ankeren we op rotsachtige bodem aan de zuidkust, vlakbij een strandje waar we natuurlijk niet op mogen omdat het van de familie Onassis is. Het is heerlijk om even een duik in het heldere water te kunnen nemen. Erik maakt meteen van de gelegenheid gebruik om de romp van de boot onderwater met de borstel schoon te maken. Het enige nadeel is dat we niet rustig liggen. Om de haverklap komen er snel varende motorboten voorbij, waarvan sommigen vol met toeristen, en dat veroorzaakt flinke deining. Om een rustige ankerplek voor de nacht te hebben, gaan we daarom naar het ons vertrouwde Port Atheni (de vaarafstanden zijn klein in dit gebied). De kade wordt bevolkt door een flottieljevloot en daar is geen plek meer. Je kunt echter prima vrij ankeren in de buurt van de haven en daar vinden we nog een plekje. Wanneer de flottielje de volgende ochtend weer vertrekt, gaan we alsnog aan de kade liggen om van de elektriciteit gebruik te maken. Van de man van het restaurant die ook het muntje voor de elektriciteit verstrekt, horen we dat ze op donderdag, vrijdag- en maandagavond, een muziekavond hebben voor de flottielje in het restaurant. Dat hebben we gemerkt, want daar hebben we vrijdagavond van mee kunnen genieten. Gelukkig is het zaterdag lekker rustig totdat we een doffe dreun horen en gegil. We steken ons hoofd uit de kajuit en zien tot onze verbazing dat een auto op z’n kop op de weg ligt. We zien nog net dat de mensen eruit kruipen. Schijnbaar is de auto uit de bocht gevlogen. Een brandje kan snel geblust worden met een poederblusser van een boot. Pas na een uur arriveert een politieauto, terwijl de inzittenden dan allang vertrokken zijn. We hebben het naar ons zin in de haven van Atheni. Niet alleen omdat er goede voorzieningen zijn (zoals internet, wasmachine), maar ook omdat we leuk contact hebben met de mensen aan de kade en in de winkel. Zo weten we dat de Duitse mevrouw die in de winkel werkt, in het zomerseizoen woont op haar boot aan de kade; een Nederlands meisje van 7 jaar (dat spontaan naar ons toekomt) met haar ouders twee weken aan het flottieljevaren is en dat heel leuk vindt; en onze Franse buren ongeveer dezelfde route volgen. Met behulp van het Engelse woordenboek dat onze Franse buurvrouw erbij haalt, wisselen we allerlei tips uit.