Griekenland: Kastos

Maandag 27 juli 2009 verlaten we de baai bij Eufimia op Kefalonia. We ronden het eiland Ithaka aan de zuidkant en varen noordoostwaarts richting het kleine eilandje Atokos. Daar zijn twee ankerplekken, maar er liggen al zoveel schepen (we merken dat we weer in het flottieljevaargebied zitten) dat we doorvaren in noordoostelijke richting naar het iets grotere eiland Kastos. Bij het dorpje Kastos zijn verschillende mogelijkheden om aan te meren: in de havenkom (waar aan het einde van de dag flottieljegroepen neerstrijken) of buiten de havenkom, wat ook redelijk rustig ligt omdat het wordt afgebakend door een eilandje. Wij kiezen ervoor om buiten de havenkom voor anker te gaan met een lange lijn naar de rotsen. Dit is niet mijn favoriete manier van aanmeren (een heel gedoe om een geschikt punt te vinden om de achterlijn op vast te binden), maar zo wordt in Griekenland wel vaker aangemeerd. Het voordeel is dat we vrij liggen en niet liggen te gieren. Aangezien we nu tijd hebben en niemand storen, pakken we ook het klussen weer op. Erik was in Eufimia begonnen met het schuren van de potdeksel aan stuurboordkant: een hele klus, want nu worden ook de scepters onder handen genomen (daar waar nodig rechtbuigen en opnieuw vastkitten). Fre schuurt vanaf de bijboot de buitenkant van de teakhouten rand fijn. Doordat er een windje staat, waait het schuursel meteen weg, wel zo makkelijk! Het is zoveel werk (ook kleine reparaties van het hout etc.) dat we uiteindelijk met de gehele rand nog tot en met donderdag bezig zijn. Het voordeel van ergens wat langer liggen, is dat we vertrouwd raken met de omgeving en haar inwoners. We kunnen de bijboot makkelijk aanmeren bij een trap die zich op een kleine roeiafstand bevindt van de boot. Vanaf de weg bovenaan de trap, lopen we zo het dorpje in. Voordat we dat doen, maken we een wandeling over het eiland. Naarmate we de kust naderen, zien we aan de kant steeds meer vuil liggen. Bij de andere kant van het eiland aangekomen, zien we tot onze verbazing een vuilstortplaats, waar het vuil open en bloot ligt. Schijnbaar heeft dit eiland een probleem met de verwerking van afval. Fre heeft inmiddels nader kennis gemaakt met de beheerster van de plaatselijke supermarkt annex bakker. Zij en haar man komen uit Nieuw-Zeeland, maar zijn van Griekse afkomst. De zomermaanden runnen ze de winkel in Kastos en in de wintermaanden gaan ze terug naar Nieuw-Zeeland, waar zij op oproepbasis lerares is. Zij zag dat ik met een kaart in mijn handen liep en attendeerde mij erop dat de postbode net vandaag op het eiland was en als ik snel was ik hem nog zou treffen (er is daar geen brievenbus). Dus zo gezegd, zo gedaan, liep ik richting de haven en daar zag ik een groepje mensen op een muurtje onder de bomen staan en zitten, waaronder zich inderdaad de postbode bevond. Het bezorgen en ophalen van de post, blijkt dus een heel sociaal gebeuren te zijn!