Nisos (eiland) Ithaka

Zoals eerder vermeld, hebben we de afgelopen dagen flink zitten dubben over de vraag: ‘Hoe verder?’. Het meest ambitieuze plan dat we hebben is om ‘een rondje’ te varen naar Kreta en weer terug (ten westen van Peloponnesos afzakken en via de Cycladen en het kanaal van Corinthe weer terug naar de Ionische eilanden). Het zou enorm leuk zijn om Salila, mijn oude ‘bazin’ daar op te zoeken. Een ander alternatief is om in het gebied van de Ionische eilanden te blijven en daar bezoek dat wilde komen, te ontvangen. Kreta lijkt ons bij nader inzien toch te ver: met name om weer terug te komen, zullen we tegen de heersende winden en stromingen in moeten gaan, in combinatie met de warmte zien we dat niet meer zitten. Ik vind het wel heel erg jammer om het bezoek op Kreta af te moeten zeggen.: sorry Salila! Het tweede alternatief valt ook een beetje in het water: het boeken van een goedkope vlucht op Preveza mislukt, waardoor familie van Erik niet kan komen. Het is raar, maar we lijken ook een beetje verzadigd te zijn. We hebben al zoveel gezien, dat we minder gedreven zijn om nog heel veel meer te gaan ondernemen. Misschien ook omdat gezien de warmte het tempo een stuk lager ligt. Uiteindelijk besluiten we om via de Ionische eilanden nog een klein stukje de Golf van Patras in te varen (richting het kanaal van Corinthe) en dan via Zakinthos langzamerhand de terugreis naar Zuid-Frankrijk in te gaan zetten. Op de terugreis staat in augustus nog bezoek van Wouter (broer van Fre) en Ingrid gepland, die heel flexibel zijn, en indien mogelijk zeilen de ouders van Erik in september nog een stukje mee. Al met al een hoop gepuzzel, maar het geeft ons wel wat rust, nu we keuzes hebben gemaakt. Vrijdag 10 juli 2009 zakken we af naar het eiland Ithaka, dat op zo’n 20 mijl ten zuiden van het eiland Meganissi ligt. Er staat een lekker windje, met soms uitschieters (gusts) naar windkracht 7 Beaufort. De enige geschikte plaats om met deze wind naar toe te gaan is de stad Vathi. Buiten de stad ligt een havenkom waar we met genoeg ruimte tussen twee Engelse boten kunnen ankeren in de laag. Zoals meestal het geval is, schieten mensen toe om te helpen met het opvangen van de landvasten. Aangezien de ‘gusts’ de hele middag aanhouden, is het zaak om de boot in de gaten te houden, bijvoorbeeld of het anker het houdt. Indien dat niet het geval is, zou met de wind van voren, de boot tegen de achterkant van de kade knallen. Ondanks een stootwil die achterop zit, zou dat niet fijn zijn. Erik merkt dat hij te weinig ankerketting heeft uitgegooid, dus we moeten de hele manoeuvre opnieuw doen. Gelukkig is de timing nu perfect: genoeg lijn, achterkant ver genoeg van de kade, en het nieuwe Delta-anker houdt het uitstekend. Bij de haven zelf is erg rustig: er zitten een paar restaurantjes. In de Vaarwijzer lezen we dat Bush er een keer langs gewandeld is, wat toen een enorme commotie gaf. Een weg met platanen, waarvan de schors er door de valwinden van af is gevallen, leidt naar het stadje Vathi. Ondanks dat deze plaats vrij nieuw is (opgebouwd na een aardbeving in 1953), is het een aardig stadje. De volgende dag willen we een scooter huren om het eiland te verkennen en wellicht iets van Odysseus en dus Homeros terug te vinden (alhoewel dit omstreden is), maar we hebben de pech dat de laatste scooters vergeven zijn aan een groep luidruchtige Zwitsers die gisterenavond onze rust kwamen verstoren, door naast ons in de haven te gaan liggen. Balen dat we te laat zijn, maar we denken dat het dan zo moet zijn en ons een ongeluk bespaard is gebleven. We besluiten om door te varen naar Kioni, een plaatsje op het noordelijk deel van Ithaka. We komen er vroeg in de middag aan en met enige moeite lukt het ons om aan te meren, want er staat wederom een sterke wind. De hele dag, zien we boten binnenkomen en worstelen met deze wind, leuk om gade te slaan als je zelf veilig en wel in de haven ligt! Het dorpje zelf is erg klein, toeristisch, maar wel gezellig.