Griekenland, Corfu: oostkust

We hebben (voor ons gevoel) twee drukke dagen achter de rug (hoe druk kun je het hier hebben?!) Maandag 29 juni 2009 varen we in de middag weg vanuit de baai bij Stefanos. Erik is vlak daarvoor in de baai van Stefanos , samen met twee andere dinghy’s, nog druk geweest met het tegenhouden van een krabbende motorboot waarvan de eigenaar niet aan boord was. Omdat deze boot niet goed geankerd had, raakte het anker los en ging de boot op drift. Na enige tijd kwam de eigenaar eraan (ondertussen was de boot op open water geraakt). Wel jammer dat er niet even een bedankje van af kon, maar gelukkig liep het goed af. Terwijl we de kust afvaren op zoek naar een andere baai, zien we één van de drie grootste privé zeiljachten aankomen zeilen, namelijk de Maltese Falcon. Erik haalt meteen het tijdschrift Zeilen erbij, waar toevallig een artikel over deze boot in staat. De zeilvoering van deze boot is inderdaad een indrukwekkend gezicht. Erik maakt er een filmpje van met zijn camera.

Aangezien we geen geschikte baaien meer tegenkomen waar we de nacht zouden kunnen doorbrengen, varen we door naar Gouvia Marina, dat 4 mijl ten noordwesten van Corfustad ligt. Buiten de haven tanken we diesel en water (pas na enig aandringen is dit toegestaan) en informeren naar de prijs van de haven. Deze blijkt nogal prijzig te zijn en aangezien het is al een uur of vijf ’s in de middag is, loont dat dan niet meer optimaal. We willen buiten de haven in de baai Ormos Gouvion voor anker gaan liggen. Tot onze verrassing zien we daar de Äventyr (in Sicilië leren kennen) en de Kishorn (in Sardinië leren kennen, degene die ons de ‘bumpy ride’ vraag stelde) weer liggen. Bert en Annette nodigen ons meteen uit , want ze zijn net met de Engelsen Lesley en Trevor aan ‘a cup of thee’ begonnen. Gezellig om elkaars avonturen te horen! De Äventyr en Kishorn hebben noodweer (onweer en hevige regenbuien) tijdens de oversteek en aan de westkust van Corfu gehad, terwijl wij dat alleen in de verte voorbij hebben zien komen.

De volgende dag komen de boten bij ons op de koffie en ook de Chica voegt zich bij ons (Nederlandse boot die we ook kennen uit Sardinië, die optrekt met de Kishorn en de nacht in de haven van Gouvia Marina heeft doorgebracht. Aangezien wij ’s ochtends hebben besloten om toch een nacht in deze haven te gaan liggen, kunnen ze ons nuttige tips geven, o.a. waar je de was kan doen, de supermarkten en bootwinkels zijn. Omdat we optimaal gebruik van de haven willen maken en veel willen doen, varen we om 14.00 uur de haven in (je kunt er van 14.00 uur tot 14.00 uur de volgende dag liggen). In de haven van Gouvia komen we Snörp, de Duitse boot van Jürgen en Sabina weer tegen. Van afspreken komt er niet meer van, omdat zowel zij als wij te druk zijn, maar het is leuk om op de steiger even bij te praten. Zij lagen ook in de haven van Roccella Ionica in Italië. We komen steeds vaker boten tegen die we kennen of eerder gezien hebben.

Gouvia Marina is de mooiste haven waar we tot nu toe gelegen hebben, met veel goede faciliteiten en zelfs een mooi zwembad (geen tijd gehad om te gaan zwemmen). Voor het eerst laten we de was (wel 20 kg)) doen, een luxegevoel om drie uur later lakens, handdoeken en noem maar op, schoon en opgevouwen terug te krijgen! Buiten de haven, in het aangrenzende dorpje Kondokali, bevinden zich diverse bootwinkels. We gaan er op onze vouwfietsen (eindelijk kunnen we ze weer eens gebruiken!) naar toe. Eer koopt kit (in Italië was dit een ramp om hier aan te komen). Fre is heel blij met een pilot die ze kan kopen van de Griekse wateren (De Nederlandse Vaarwijzer Griekenland is teveel op flottieljes gericht). Ook kopen we een nieuw anker. Het CQR-anker dat we hebben, heeft de neiging om op één kant te vallen en in bodems met zeegras, graaft het zich niet goed in. Het Delta-anker dat we nu hebben gekocht, zou zich beter moeten ingraven. Het anker wordt ’s avonds keurig op de steiger afgeleverd (tezamen met de ankerketting die Jurgen, die een paar boten verderop ligt, heeft gekocht). Verder informeren we bij twee winkels naar de prijs van een bimini. We merken dat het nu overdag zo warm is, dat het in de kuip bijna niet meer uit te houden is. Het teakdek warmt zodanig op in de zon, dat je er bijna niet op blote voeten overheen kunt lopen. Eén man komt ’s avonds de boel nog opmeten en we overwegen nog om een prefab bimini te kopen (een goedkope aluminium constructie). Om een lang verhaal kort te maken: de eerste optie vinden we te duur en een te drastische aanpassing van de boot. De prefab bimini , die we de volgende ochtend onder voorbehoud kopen, blijkt niet te passen en onhandig te zijn, dus die gaat weer terug. We houden het dus bij onze zonnetent die we al hebben, maar die je niet tijdens het zeilen kunt gebruiken. We fietsen nog even naar een soort praxis, in de veronderstelling dat ze daar misschien planken verkopen om een loopplank van te maken, maar dat hebben ze niet. Wel koopt Erik daar een stang, waarmee we een betere constructie voor onze zonnetent, kunnen maken. Nu zit deze hoger en kunnen we er makkelijker onderdoor kijken. Na ook nog boodschappen gedaan te hebben, varen we om precies 14.00 uur de haven uit naar de aangrenzende baai Ormos Gouvion om het daar weer wat rustiger aan te doen.

Ps. Terwijl we dit schrijven in het donker in de kuip, wordt er mooi vuurwerk ontstoken bij een hotel. Erik besluit prompt om het flesje champagne die we van vriendin A. hebben gekregen (waarvoordank), open te maken, we hebben tenslotte Griekenland bereikt en dat mag gevierd worden!