Nisos (eiland) Meganisi

Dinsdag 7 juli 2009 verlaten we Tranquil Bay bij Nidri op Lefkas (het water is hier inderdaad heel erg rustig, dus we kunnen lekker slapen). Daar zijn we de Äventyr, Chica en Kishorn weer tegengekomen. Die avond zijn we uitgenodigd voor de barbecue door Annette van de Äventyr die jarig is. Ze wil haar verjaardag vieren op een strandje op het eiland Meganisi, dat onder het eiland Lefkas ligt. Lesley en Trevor van de Kishorn varen ’s middags als eerste uit en doen vooronderzoek naar een geschikte baai waar vijf boten kunnen liggen en waar een strandje is. Eén boot, de Yucatan, die wij nog niet kennen, zal zich nog bij het gezelschap voegen; zij komen rechtstreeks uit Crotone overgevaren. Via de marifoon houden Lesley en Trevor van de Kishorn contact met de andere boten en inderdaad hebben zij een prachtige plek gevonden op Meganisi, namelijk de baai van Atheni. Het is hier wel opletten geblazen, want midden in deze baai ligt een rif, dat onder het wateroppervlak ligt. Je kunt hier ook niet voor anker op de gewone manier. Het aanmeren gebeurt door achteruit te varen, het anker te laten vallen en één lijn achter uit te zetten naar de (rotsachtige) wal. Trevor komt er met zijn dinghy al aangeracet en zorgt ervoor dat de lijn achter om een rotspartij vast komt te zitten. Op deze manier kunnen we niet gaan gieren (= achter het anker draaien). Dus wederom op een andere wijze aangemeerd! Aangezien het erg warm is, is het eerste wat we doen een plons in het water nemen. Erik zwemt met Lesley en Trevor naar het rif toe en staat er zelfs even op, wat een komisch gezicht is zo midden in het water. ’s Avonds genieten we van de barbecue: lekker en gezellig om bij te praten. De volgende dag vertrekken de andere boten richting Lefkasstad. Wij kiezen er voor om nog even van deze mooie baai te genieten. We maken ’s middags een wandeling naar Port Atherinos, dat verderop ligt. Het blijkt een aardig, klein haventje te zijn met stroom- en watervoorzieningen. Aangezien de accu’s dringend weer eens volledig bijgeladen moeten worden, verplaatsen we ons in de loop van de dag naar deze haven. Je blijkt een token voor elektriciteit te kunnen kopen voor zeven euro. Daarnaast blijken we ook gratis internet te kunnen ontvangen: zoiets komt niet vaak voor en komt goed uit omdat we een aantal dingen willen uitzoeken op internet. We hebben het zo naar ons zin, dat we besluiten nog een nacht te blijven liggen. We halen de fietsen uit de bakskisten en fietsen naar het dorpje Spartakhori. We krijgen een dejavu met onze fietstocht op Sardinië, want het eerste gedeelte van onze fietstocht is voornamelijk heuvel op. Het is evengoed geen straf om in dit mooie, groene, heuvelachtige landschap rond te fietsen. In Spartakhori worden we voor onze inspanningen beloond: in het boven een baai gelegen dorpje, vinden we een schaduwrijk, rustig terras, dat een prachtig uitzicht heeft op het water.