Laars van Italië: Roccella Ionica

Dinsdag 23 juni 2009 varen we om 8.15 uur weg uit Giardini-Naxos: arrivederci Silicië! Op naar Griekenland, via de laars van Italië. We willen vandaag ca. 65 mijl afleggen en de haven van Roccella Ionica bereiken. De avond ervoor hebben we uitgebreid de weerberichten bestudeerd en de windvoorspellingen zouden gunstig moeten zijn. Helaas hebben we in het begin geen wind en moeten dus weer op de motor varen. Op zich is dat ook niet erg, want we kunnen dan nog wat andere dingen doen, zoals een handwas (moet ook gebeuren) en lezen. Om 10.30 uur lijkt de wind toe te nemen en zetten we de motor uit. Het houdt echter niet over en we zetten op een gegeven moment de motor weer aan. Het is op dat moment erg warm en moeten we moeite doen om schaduw op de boot te vinden. Pas om een uur of 15.00 neemt de wind toe en slaat het weer om. Zo’n 20 mijl voor Roccella Ionica wordt het bewolkt en fris. Het begint zowaar te regenen. Met windkracht vijf schieten we in ieder geval wel lekker op. Erik ziet als eerste weer onze lieve vrienden de dolfijnen, wederom zwemmen ze voor de boeg langs, maar nu wat korter (ze gaan de andere kant op). Het blijft leuk! Wanneer we om ongeveer 18.00 uur de haven naderen, probeert Frederiek via de marifoon contact te maken met de haven, maar krijgt geen reactie. Bij de ingang van de haven staat een baggerschuit. Het is onduidelijk aan welke kant we moeten passeren. Wat wel duidelijk is, is dat het er erg ondiep is, we voelen de grond zijdelings onder de kiel wegschieten, maar het gaat gelukkig net goed! In de haven is het gelukkig wel dieper. Er staat een man van de coast guard op de wal die staat te gebaren waar we kunnen aanmeren. Gelukkig zijn we net op tijd, want er is nog één andere boot die na ons de haven inloopt en moet aanmeren aan een soort kade zonder (water)voorzieningen. Omdat men met het baggeren bezig is en er geen stroom is op de steiger, blijkt dat we niet hoeven te betalen. De dag erna komen we tot de ontdekking dat in het enige eettentje annex café dat de haven kent, je kunt internetten. Wat een meevallers! Aangezien het op woensdag regent (ook wel eens lekker) en de wind uit de verkeerde richting komt, besluiten we om nog een dagje te blijven. In het internetcafé (lange houten banken die buiten onder een afdak staan) is het een gezellige boel. We raken in gesprek met een Nederlander die in Spanje is opgegroeid en al negen jaar onderweg is, maar nu op de terugweg is. Ook spreken we met een Spanjaard die uitstekend Engels spreekt en zijn boot in Nederland heeft opgehaald. Leuk om de reis- en levensverhalen van anderen te horen! Eindelijk kunnen we ook weer eens het weblog bijwerken. Kortom een heerlijke regendag in Italië!