Woensdag 17 juni 2009 motoren we ’s ochtends weg uit Cefalù. We gaan op weg naar de Eolische eilanden, een zevental eilanden die op ongeveer 50 mijl uit de kust liggen en waarvan we de contouren al redelijk snel vanaf het water in het vizier krijgen. ’s Middags komt er toch nog wat wind en kunnen we nog drie uur heerlijk zeilen. Onderweg zien we nog een school springende vissen (altijd leuk om leven in het water te zien). Om ongeveer 17.00 uur komen we aan op het eiland Vulcano. We gaan voor anker in een baai aan de westkust van het eiland, waar ook veel andere boten liggen. Het eiland doet z’n naam eer aan, want het ziet er inderdaad vulcanisch uit, met zelfs wat gasachtige rookpluimen hoger op de berg. Vulcano staat bekend als kuureiland en we gaan dan ook meteen op zoek naar de zwavelbaden. We volgen onze neus (de geur van rotte eieren is niet te missen!) en liggen al snel in een heerlijk warme modderpoel. Eenmaal ingesmeerd met modder zien we er op ons elegantst uit en krijgt onze huid een oppepper! Daarna de zee in om de vulcanische bronnen op te zoeken en een wandeling door het dorpje (met een redelijke supermarkt). Met een drankje bij een strandtent sluiten we deze dag af. ’s Nachts liggen we rustig, maar wel hebben de muggen uit Palermo ons gevolgd. De anti-muggenspray die we in Cefalù hebben gekocht, helpt een beetje, maar niet genoeg. We gaan daarom uitkijken naar een klamboe of materiaal om het luik mee af te dekken.
De volgende dag zeilen we naar het eiland Lipari. Het is even zoeken naar een geschikte ankerplaats, want het is niet mogelijk om even in de haven te gaan liggen. Gelukkig lukt het Erik om toch een plekje te vinden en gaan we met de bijboot naar het gelijknamige stadje Lipari. Lipari is het hoofdeiland, vandaar dat de Eolische eilanden ookwel Liparische eilanden worden genoemd. We drinken een kop koffie en bekijken een mooie barokke kerk in de bovenstad. Het is erg warm, dus we zijn dan ook blij om weer op het water te zitten. Aan het begin van de middag zeilen we door naar Panarea, het kleinst Eolische eiland. Daar gaan we voor anker en nemen we een duik in het water om op te frissen. Aangezien we het in de baai van Vulcano naar ons zin hadden, zeilen we weer terug naar Vulcano, waar we aan het begin van de avond het anker weer uitgooien. Arjan wil nog even onderzoeken of een wandeling naar een krater nog mogelijk is. Erik gaat met hem mee. Eenmaal aan het begin van de wandelroute aangekomen te zijn, besluiten de heren om voordat het donker wordt nog snel even de vulkaan op te gaan. Enigszins bedwelmd door zwavel, maar enthousiast over de mooie wandeling, komen ze vlak nadat het is donker geworden, weer terug. Frederiek heeft in de tussentijd lekker kunnen rommelen en relaxen op de boot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten