Oversteek Italië naar Corfu, Griekenland

Donderdag 25 juni 2009 varen we richting het ca. 60 mijl, in de bal van de voet van de laars van Italië, gelegen Crotone. We gaan eigenlijk wat te laat weg (10.15 uur, na eerst nog op de internethangplek van de haven van Roccella Ionica geweest te zijn) , maar we verwachten een lekker windje. Die wind is er ook, maar komt niet helemaal uit de juiste hoek (schuin van achter), waardoor we in combinatie met golfslag, een ‘bumpy ride’ krijgen. We kunnen daardoor onderweg weinig anders dan de weerelementen over ons heen laten komen. Op een gegeven moment ziet Fre iets bewegends in het water naar ons toe komen zwemmen, hoera, het zijn weer de dolfijnen! In het ruige water zwemmen ze een poos met ons mee, wat een leuke onderbreking van de lange tocht van 10 uur is. Om ca. 20.15 uur varen we de oude haven van Crotone binnen. We worden door een druk gebarend mannetje gewezen op een aanmeerplek. Eenmaal aangemeerd krijgen we te horen dat dit 45 euro kost. Een Nederlands stel dat toevallig langs wandelt, vertelt dat je in de nieuwe haven even verderop, gratis aan de kade kan liggen. Dan toch maar de boot verplaatsen, want van dat geld gaan we liever een keer uit eten. Het mannetje baalt en gaat nog in prijs naar beneden tot 40 euro, maar we vertrekken weer. In de nieuwe (handels) haven, zien we inderdaad twee boten aan een kade liggen, maar er is geen geschikte plek meer voor een derde boot i.v.m. een enorm vrachtschip dat er ook ligt. Het is inmiddels donker aan het worden en de enige plek die aan de kade over is, ziet er (met stenen die onder de kade uitsteken) niet betrouwbaar uit (de zaklamp komt hierbij goed van pas). We sluiten ons daarom aan bij twee andere boten die aan het begin van de nieuwe haven, naast een soort dijk voor anker liggen. Dit blijkt een rustige plek te zijn, maar het betekent wel dat we niet meer aan wal gaan en het uitsluitend als overnachtingsplek beschouwen.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg. We stellen ons oorspronkelijke plan bij om vanaf Maria di Leuca (in de hak van Italië) over te steken naar Corfu. We besluiten in een ruk door te varen. Dit betekent dat we circa 120 mijl in een dag en nacht moeten overbruggen. Overdag worden we weer verwend door bezoek van de dolfijnen. Wat zijn het toch een prachtige beesten! Je vraagt je ook af hoe het komt dat ze niet tegen de boot aan zwemmen, want ze spelen echt pal onder de boeg. In de verte zien we onweers- en regenbuien voorbij trekken. ’s Avonds trekt de wind aan en zo zeilen we de nacht in. Frederiek staat wat dubbel tegenover ’s nachts zeilen, want de Genua neemt een groot stuk van het zicht weg en in het donker voelt dat niet prettig. Ook de maan (die we wel hadden op onze overtocht van Sardinië naar Sicilië) is er niet, waardoor het erg donker is en je van ieder lichtje dat je ziet, opschrikt (Frederiek althans). Op een soort kermisboot (groot passagiersschip) en een vrachtschip na, is er gelukkig niet veel nachtverkeer. In de ochtend koersen we op de westkust van Corfu aan. We hebben een baai voor ogen die ons geschikt lijkt om te ankeren, maar … het weer zit niet mee: regenachtig en de wind staat verkeerd, waardoor er te veel deining staat. Wat meer zuidwaarts zit een haven, maar aangezien we nog geen ervaring hebben met ankeren in de laag zoals hier in Griekenland gewoon is (een anker uitgooien, naar wal varen en landvasten op de wal aantrekken), besluiten we om een ankerplek aan de noordkust te zoeken, ook omdat we daarna de oostkust van Corfu willen afzakken. Het valt tegen om een geschikte plek te vinden (te rotsachtig, te ondiep, te open naar zee etc. etc.) en ons humeur wordt op de proef gesteld, maar uiteindelijk vinden we even na het dorpje Kassiopi een heerlijk rustige en mooie baai. Na uiteindelijk 135 mijl gevaren te hebben, kunnen we uitrusten en gaan genieten van de supergroene omgeving!